2018’DE ÖNE ÇIKANLAR

İstanbul Modern – “Yıldız Moran: Bir Dağ Masalı”: Türkiye’nin ilk profesyonel kadın fotoğraf sanatçısı Yıldız Moran’ın; doğa, soyut, portre, gündelik hayat, Anadolu, İstanbul, yurt dışı gibi konulardaki 86 yapıtını bir araya getiren seçki fotoğraf algısının dönüşümü adına bir hayli ilgi çekici.

Sakıp Sabancı Müzesi – “Rus Avangardı. Sanat ve Tasarımla Geleceği Düşlemek”: Söz konusu döneme damga vuran sanatçı ve okulların imzasını taşıyan; resim, tasarım, edebiyat, film ve tiyatro disiplinlerindeki yapıtlar; 20. yüzyılın ilk çeyreğindeki Rusya’ya dair sağlam bir özet niteliğinde.

Pera Müzesi – “Parajanov Sarkis ile”: Yönetmen Sergey Parajanov’un gelenekselden Pop-art’a uzanan yaratıcılığını yansıttığı eserleri ile Sarkis’in Parajanov’a dair ürettiği ve bir selamlama niteliği taşıyan yapıtları büyüleyici bir etkileşim halinde.

Merdiven Art Space – Berat Işık & Sarkis: “Başlangıçta Göz Kamaştıran Gece” başlıklı sergi, farklı kuşaktan iki değerli güncel sanatçının zıtlıklardan beslenerek diyalog kuran eserlerini bir araya getiriyor.

Borusan Contemporary – “Akışkan Bedenler”: Sanatçı, tasarımcı, animasyoncu, müzisyen ve yazılımcılardan oluşan küresel kolektif Universal Everything’in; insan biçimine duyduğu ilgiyi, bireyin karakteristik özellikleri ve davranışları üzerinden inceleyen sergi oldukça ilgi çekici.

x-ist – Hüseyin Arıcı: Sıradışı malzeme kullanımı ve ifade diliyle hiperrealizm ile sürrealizm arasında köprü kuran sanatçının, “Güzellikler için Savaştı Medeniyetin Güzelleri” başlıklı ikinci kişisel sergisi yılın öne çıkanlarından.

Versus Art Project – Selim Süme: İlk bakışta karakalem desen zannettiğim ancak yaklaşınca fotoğraf olduğu fark edilen eserlerini içeren sergisinde sanatçı, bakma ve algı eylemini sorgulamamıza neden oluyor.

Art On Istanbul – “99 kare”: Sergi kapsamında 100’ün üzerinde sanatçının eserine yer veren seçki, Sezer Tansuğ’un 1993’te başladığı “Cumhuriyetin Değerleri” projesini tamamlıyor.

PİLOT – Çağrı Saray: Sergide yer alan, “Berlin Üzerindeki Gökyüzü” filminden ilhamla imza attığı video, desen, heykel ve posterler; sanatçının aşina olduğumuz üretim pratiğine yeni bir katman olarak ekleniyordu.

Sanatorium – Merve Şendil: Bize tanıdık gelen imgeleri yabancılaştırarak izleyicinin algısında farklı bir katman yaratan sanatçı; bilinçaltı, duyular ve anılara doğru bir kapı açıyordu.

Riverrun – Antonio Cosentino: Sanatçının, Sait Faik’in öyküsünden ilhamla tenekeden imal ettiği Stelyanos Hrisopulos Gemisi, pek çok yaşamsal kavramın ağırlığını sorguluyordu.

Galeri Nev – Nermin Er: Yığın, yığılma kavramlarına ve birikme, dağılma, toplama gibi temalara eğilen sanatçının, hacim ve dinamizmi yüzeyde buluşturan işleri oldukça etkileyiciydi.

Galata Rum Okulu – “206 Odalı Sessizlik: Büyükada Rum Yetimhanesi Üzerine Etüdler”: Ali Kazma, Murat Germen, Dilek Winchester ve Hera Büyüktaşcıyan; azınlık politikalarının neticesinde metruk bir yapıya dönüşmüş olan yetimhaneye eserlerinde hayat veriyordu.

Pi Artworks – Fatma Bucak: Kimlik, ilhak ve göç üzerine kurulu temel anlatılar etrafında kurgulanan sergi, kolektif ve ideolojik sınırların şiddetini sorguluyordu.

İstanbul Tasarım Bienali: Bu yıl eğitim odaklı bir yaklaşım belirleyen bienal; çağın bilgi bombardımanı içerisinde verimli olanı ayıklama, fikirleri işlevsel hale getirme ve yenilikçi çözümler sunma potansiyeline ışık tutuyordu.

C.A.M. – İsmet Doğan: Doğaya ait olanı alışılmadık bir bağlamda yeniden yorumlayan Doğan, sanat tarihindeki temsil geleneği ve dilin sınırlarını da cesurca tartışmaya açıyordu.

Daire Galeri – Osman Bozkurt: Sanatçının; 2002’den 2018’e, İstanbul’u ve gündelik hayatımızdaki kırılma noktalarını belgelediği fotoğraf ve video yerleştirmelerinden oluşan “Tersine Dünya”, yılın en cesur sergisiydi diyebilirim.

artSümer – Gökçe Erhan: Doğal yaşam alanımıza döndüğümüzde karşılaşacaklarımızın bir ön izlemesini sunan sanatçı, insan eliyle doğaya verilen zararı zihinlerde canlı tutuyordu.

Krank Art Gallery – Merve İşeri: Kişisel gelişim ve dönüşüm haline bir çeşit güzelleme niteliğindeki sergi, hayalvari bir dünyanın kapısını aralıyordu.

Yapı Kredi Kültür Sanat – “İntihal mi Hal mi?”: Çağrı Saray, Erinç Seymen, Ferhat Özgür, Mehtap Baydu, Özlem Günyol&Mustafa Kunt ve Necla Rüzgar’ın pratiklerine tanık olduğumuz sergide; tek ve eşsiz olma iddiası masaya yatırılıyordu.

SALT – “Devamlılık Hatası”: Bülent Şangar ve Aydan Mürtezaoğlu’nun ortak temaları ayrı bir görsel ifade ile ortaya koyduğu üst düzey seçki, 1990’lar Türkiye’sinin güncel sanatına kapsamlı bir bakış sunuyordu.

Pg Art Gallery – Günnur Özsoy: Soyut metal heykellerinin yanı sıra yazıyı temel aldığı performatif mektuplaşma projesini sunan sanatçı; bizi, aktarımlarının gücü üzerine düşünmeye davet ediyordu.

Performistanbul – “İHTİYAÇ: SEN”: 10 performans sanatçısının izleyici odaklı performanslarına, 28 gün boyunca canlı bir süreçle yer veren proje, katılımcı ilişkisine getirdiği yorumla yılın dikkat çekenlerinden oldu.


print